راه حل خود ماییم!

در روزگاری به سر می‌بریم که عجیب روزگاری است و همه در معرض آسیب‌های متعددی قرار دارند و کسی مصون نیست. دیگر ضرب‌المثل آسته بیا آسته برو گربه شاخت نزنه، معنای خود را در زندگی امروزه از دست داده است و به رغم بسیار آهسته آمدن و آهسته رفتن، باز هم شاخ گربه نصیب می‌شود!

بارها گفته ام و باز هم می‌گویم که سخن گفتن از آسیب‌ها و جرائم موجود فقط برای کسانی نیست که اهل جرم هستند، بلکه بیشتر برای کسانی است که پاک‌اند و اصولا به طرف جرم و آسیب نمی‌روند؛ اما این دسته باید بدانند که همواره «آْسیب و جرم به طرف آنها می‌آید.»

به عبارت دیگر: فرض کنید شما راننده‌‌ای ماهر واهل رانندگی بر اساس قوانین راهنمایی و رانندگی هستید؛ اما آیا از تصادف مصون هستید؟ نه! چون همواره ممکن است یک راننده ی ناشی در حال حرکت به سمت شما باشد! درست است در این تصادف احتمالی، شما قطعا بی گناهید؛ اما آیا این بی‌گناهی مانع از جراحت، زیان مالی، خسارت مالی و تلف شدن عمر شما در سازمان‌های بیمه و... می‌شود؟

از این رو، باید هم بزه کار و هم بزه دیده( هم آسیب کار و هم آسیب دیده) را زیان دیده نامید؛ با این تفاوت که زیان آنها و نوع جبران زیان آنها متفاوت است.

حال که آسیب از هر کوی و برزنی به سمت ما می‌آید، چکار کنیم؟ مسئولیت ملی و تکلیف شرعی ما کدام است؟ راه حل چیست؟

مسئولیت ملی بر اساس بند 5 اصل 156 قانون اساسی تعیین و تصریح شده است و آن عبارت است از : اقدامات مناسب برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و وقوع جرم در جامعه. در این رابطه همه‌ی سازمان‌ها و نهادها و دستگاه‌ها اعم از قوای سه گانه و دیگران مؤظف هستند که در راستای پیشگیری اقدامات مناسبی انجام دهند.

تکلیف شرعی چه بر اساس واجب امر به معروف و نهی از منکر و چه بر اساس احادیث و روایات مبنی بر محافظت جسمی، روحی و روانی از خود، خانواده و جامعه، معین است.

اما در عین معین و مشخص بودن، این نکته روشن است که این ماییم که باید این وظایف و تکالیف را به انجام برسانیم. جای تأسف است که هر کس به انتظار دیگری بنشیند و مردم به دولت، دولت به مردم و هر دو به علمای اسلام و آنها نیز به ارکان حکومت اسلامی پاس دهند و این دور باطل ما را تباه و جامعه‌ی ما را سیاه نماید.

واقعیت امر این است که آسیب و جرم از درون ما به وجود می‌آید و تبدیل به مساله و مشکل و معظل می‌شود و راه حل آن هم باید از خود ما شروع شود. آن هم نه به صورت فردی، بلکه به صورت جمعی، آن هم نه به صورت دفعی، بلکه به صورت دائمی. از این رو، برای تحقق شعاری مانند: «زندگی بهتر، محیط سالم، رشد و تعالی» ، باید سیاستی مانند: «مبارزه ی جمعی و داتمی با آسیب‌ها« وجود داشته باشد.

این دو شعار و سیاست، مبنای طرح زمر به شمار می‌روند که هم اکنون با قدرت در شهرداری منطقه 9 تهران در حال پیگیری است. خوشبختانه مردم فهیم منطقه 9 با درک منطق طرح زمر، به خوبی در حال پیگیری آن هستند که باید به نتایج آن بسیار امیدوار بود.  

http://mahaleonline.com/pages/PagePrint.aspx?id=1011