«پروفسور جفری جانسون، استاد دانشگاه کلمبیا با پژوهشی که روی 707 خانواده برای مدت 17 سال انجام داد به این نتیجه رسید که احتمال ارتکاب جرم در نوجوانانی که در 14 تا 16 سالگی حداقل 3 ساعت از روز خود را به مشاهده برنامه های تلویزیونی خشن می پردازند در بزرگ سالی بیشتر می شود. نتایج بیش از 1000 پژوهش نشان می دهد که نمایش اعمال خشونت آمیز در رسانه ها موجب رفتار پرخاشگرانه در کودکان می شود؛ به طور مثال، خشونت زمانی می تواند اثر هیجانی و عاطفی خود را از طریق تلویزیونی بر مخاطب بگذارد که از قبل انگیزه های اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی یا حتی سیاسی آن در شخصی پدید آمده باشد. اگر نوجوانی به دنبال نمایش یک صحنه جنایی با الهام از آن، دست به ارتکاب جرمی بزند، بالطبع از قبل، آمادگی آن را داشته است و چه بسا که برنامه تلویزیونی صرفاً نحوه اجرا را به او آموخته است. به عبارت دیگر، باید پذیرفت که یک رسانه به خودی خود کمتر موجب پدید آمدن انگیزه اعمال خشونت می شود و صرفاً باید آن را محرک یا راهنمای انگیزه هایی تلقی کرد که قبلاً در روحیات مخاطبان پدیدار شده اند» (بیابانگرد، صالحی سده؛ 1385ص87).  

  «خشونت در بسیاری از رسانه ها چنان فراگیر است که گویی بر بیننده اثر انطباقی یا شرطی دارد و این ایده را پرورش می دهد که خشونت در جامعه امری معمول، طبیعی و قابل قبول است. «گاربنر» و دیگران (1978، 1980)، اطلاعاتی را ارائه   می کنند که نشان می دهد بینندگان همیشگی تلویزیون بیش از بینندگان معمولی به شانس بالای مواجهه با خشونت باور دارند و از راه رفتن در شب می ترسند، نسبت به دیگران بی اعتمادترند و معتقدند که در یک جهان خبیث زندگی می کنند» (از کمپ، 1385: 462). «در چنین اوضاع و احوالی، تلاش برای تحقق آرمان های بشری، دستیابی به امنیت و سعادت، استقرار عدالت و سایر ارزش های انسانی و اجتماعی عقیم می ماند و به جای آنها تضاد، تعارض، خشونت، خصومت، جنگ و گرایش به ضد ارزش ها و رذیلت های اخلاقی گسترش می یابند و به عبارتی، ارزش های اخلاقی رنگ می بازند.» (لرنی، 1383صص 270 -269)  

  «برخی نیز خطر بروز یک جنگ جهانی فرهنگی – اطلاعاتی را گوشزد کرده اند که به دنبال گسترش فناوری های رسانه ای در سراسر جهان و مقاومت ملت ها، قومیت ها، فرهنگ ها و ادیان متعدد و متفاوت در برابر هجوم رسانه های جهانی، روز به روز نزدیک تر می شود. چند دهه پیش نیز مارشال مک لوهان کانادایی   پیش بینی کرده بود جنگ های آینده با تسلیحات جنگی و در میدان های نبرد رخ نخواهد داد. این جنگ ها با تصوراتی رخ خواهد داد که رسانه های جمعی به مردم القا می کنند» (سلطانی فر، 1384صص31 -30).  

سایرپیامدهای رسانه :  

  1- رواج فرهنگ هتک حیثیت و شرافت؛  

  2- ترویج خشونت و سکس؛  

3- شایعه سازی و به راه انداختن جنگ روانی؛

4- دروغ پردازی و نشر اکاذیب؛

5- توهین و افترا؛

6- ایجاد و افزایش بحران های فردی، ملی و فراملی؛

7- دستکاری واقعیت ها؛

8- تفرقه افکنی؛

9- منفعل شدن؛

10- تغییر دادن تدریجی نگرش افراد جامعه نسبت به یکدیگر؛

11- تلاشی خانواده ها؛

12- رکود فکری؛

13- شست و شوی مغزی افراد و کنترل افکار؛

14- تحت الشعاع قرار دادن توانمندی های انسان؛

15- خدشه دار نمودن روابط انسانی؛

16- تحمیل و تبلیغ اندیشه ها و کالاها؛

17- تشدید گرایش به زیاده خواهی و مصرف گرایی.

نظریه های روان شناسانه در مورد ایجاد انگیزه برای ارتکاب جرم نیز اغلب حکایت از تاثیر گذاری رسانه ها در این فرآیند دارند. برای نمونه، بسیاری مدعی شده اند تصاویری که از جرم و خشونت در رسانه ها ارائه می شود، یکی از شکل های«یادگیری اجتماعی» است و ممکن است افراد از رهگذر آثار تقلیدی یا تحریکی آن، با از میان بردن کنترل های درونی ناشی از مهارزدایی و حساسیت زدایی، به دلیل مشاهده مکرر تصاویر جرم و انحراف، به ارتکاب جرم ترغیب شوند   (Warthella,1995:309-11).