شنبه 90 اردیبهشت 24 :: 1:35 عصر :: نویسنده : ایرج گلشنی
جامعهی ما از دو بعد اسلامی و ایرانی دارای فرهنگی بسیار غنی، تاریخی بسیار کهن و تمدنی در خور تأمل و احترام است. در روزگاران گذشته، زمانی بود که تمدن وفرهنگ ایرانی در راس همهی فرهنگها و تمدنها بود و مردمانش از رفتارهای بسیار نیکو و مؤدبانهای برخوردار و تخلف در آنها معنا نداشت. از آن زمان تا امروز که برخی تخلفات فردی و اجتماعی، جنبهی ارزشی پیدا کرده، تفاوت عجیب و فاصلهای ناموزون وجود دارد. میدانید که ما ایرانیها برای محافظت از جان خود در هنگام رانندگی باید جریمه بپردازیم و با زور پلیس کمربند ببندیم. میدانید که ایرانی امروز اغلب برای دور زدن قوانین و مقرارتی که قاعدهی هر اجتماع کنونی است، حرص عجیبی دارد. میدانید که ایرانی امروز از ریختن آشغال در جوی خیابان و پیاده رو ها ابایی ندارد و آن را امری طبیعی قلمداد میکند در حالی که دین او امر به نظافت میکند. میدانید که پرخاشگری و درگیریهای تن به تن در بسیاری از خیابانها دیده میشود حتی اگر دلیل آن برخورد سپر دو ماشین به هم باشد! و بسیاری دیگر از میدانید ها که روح آدمی را آزار میدهد. اشکال از کجاست؟ چرا ایرانی امروز بر وزن و قاعده ی دین و فرهنگ خود عمل نمیکند؟ آیا اشکال از مکتب و مرام دینی اوست؟ آیا اشکال از مسلک و فرهنگ و تمدن ایران اوست؟ چرا ایرانی امروز همتراز با فرهنگ دینی و ملی خود عمل نمیکند؟ چرا انس و الفتی که میان هر ملتی هست و باعث رعایت حقوق طرفین میشود در کشوری مانند ایران که بسیار از آن توقع میرود زیرا هم به مکتب دینی خود(اسلام) مباهات میکند و هم به تمدن ایرانی خود و به همین دو دلیل خود را مردمی ریشهدار، اهل اخلاق و بزرگمنش میداند اما آمار و ارقام از هر حیث منافی چنین ادعایی است: آمار زندانیان در ایران آمار طلاق در ایران آمار بیکاری آمار پروندههای قضایی(بیش از دوازده میلیون رسیدگی قضایی در ایران!) (این رقم در ژاپن فقط دویست هزار است در حالی که آنها دو برابر ما جمعیت دارند) و.... واقعا اشکال از کجاست؟ اگر مکتب و تمدن ما غنی هستند و بر اساس آنها ما باید بهتر کشور از حیث تولید،توزیع، مصرف از همهی جنبههای اخلاقی و اقتصادی و... باشیم و اما نیستیم. کجای کار میلنگد؟ موضوع مطلب : دلیل درباره وبلاگ منوی اصلی آخرین مطالب آرشیو وبلاگ پیوندها آمار وبلاگ بازدید امروز: 73
بازدید دیروز: 50
کل بازدیدها: 213189
|
||||