پیشگیری از آسیب‌ها

و نظام فکری بسیجی، مهدوی، فاطمی، علوی و اسلامی

قسمت  دوم:

نکته‌‌ی دیگری که در باب تفکرها و فرهنگ‌های منشعب از اسلام (تفکر بسیجی، مهدوی،‌فاطمی و....) وجود دارد، این است که جهت آنها را از نگاه عام به اسلام و اهداف آن به نگاه خاص تبدیل کرده و تنها به یکی از اهداف و یکی از نقاط مورد توجه اسلام معطوف داشته است. این اقدام باعث می‌شود که افراد در آن مکاتب، بخشی از اسلام را مهمتر از بخش دیگر بدانند و نقطه ثقل توجه،‌مطالعات و گرایشات خود قرار دهند.

چنین نگرش و چنین رویکردی در بلند مدت چه نتایج و عوارضی در بر خواهد داشت؟

یکی از عوارض آن، رشد ناهمگون مکتب اسلام در میان نسل‌ها خواهد بود.

عارضه‌ی دیگر، عدم درک کلیت اسلام و اهداف فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی وسیاسی آن است.

مشکل دیگر، ورود مسلمانان به مناقشه‌های داخلی و تضادهای درونی خواهد بود.

نگارنده در کتاب مبانی و اصول فرهنگ بسیج توضیح داده است که فرهنگ بسیج، تفکر بسیج و اندیشه‌ی بسیج چیزی جز تفکر اسلام نیست و ایجاد یک نگاه یا بدعت نباید باشد. وقتی می‌گوییم فرهنگ بسیچ و بعد می‌گوییم فرهنگ اسلامی، این غلط است اما اگر بگوییم فرهنگ بسیچ به معنی توسعه‌ی فرهنگ عمل‌گرایی اسلام است؛ درست است.

در باره سایر گرایش‌های فاطمی، علوی و.... هم چنین دیدگاهی حاکم است. اگر بگوییم فرهنگ فاطمی و نظر داشته باشیم که فقط فرهنگ فاطمی درست است، فقط فرهنگ فاطمی باید اشاعه یابد، فقط فرهنگ فاطمی از آن خانم‌هاست و فرهنگ علوی از آن آقایان و.... و مواردی از این دست که متاسفانه مرسوم ورایچ شده و به دلیل عدم اطلاع رسانی درست، نتایجی مخربی در پی دارد، از آسیب‌های جدی این حوزه است که کمتر به آن توجه شده است.

توجیه موضوع با رنگ و لعاب علمی و با تأکید بر ضرورت‌ها(؟!) کاری است که بسیاری از مسئولان این نظام‌های فکری یا بهتر است بگویم شبه‌نظامات فکری انجام می‌دهند.

برداشتن وحدت،‌همدلی از میان امت اسلام و پراکنده و مشوش کرد ن افکار کسانی که فرصت مطالعات دائمی و گسترده در باب اسلام ندارند، تشویش اذهان کسانی که می‌خواهند به اسلام روی آورند از دیگر عوارضی است که این «تخصص گرایی» ها در دین اسلام حاصل کرده و خواهد کرد.

چرا چنین می‌کنیم؟