وبلاگ و پیشگیری از آسیب‌های احتمالی آن.

 وبلاگ و آن چه در آن نوشته می‌شود و عکس هایی که در آن منتشر می‌شود، از جهتی موجب آسیب و از جهتی ضد آسیب است و این به وبلاگ نویس بر می گردد که آن را در کدام جهت برا ی خود به کار گیرد.

به بیان دانشجویی!: وبلاگ مانند درس چهار واحدی است که اگر به نفع دانشجو بگیرد، نمرات کلی او را به شدت افزایش و اگر به ضررش متوجه شود، نمرات کلی او را به حد قابل توجهی کاهش می دهد؛ یعنی وبلاگ دو رو دارد: روی کاملا مثبت و روی کاملا منفی.

علاوه بر روی دوگانه ، وبلاگ دو سو نیز دارد. یک سو به سمت صاحب وبلاگ و سوی دیگر به سمت دیگران که در هر دو سو، آثار احتمالی مثبت و منفی دارد؛ البته تأثیر وبلا گ بر صاحب وبلاگ بیش از دیگران است.

با این وصف، اگر صاحب وبلاگ بتواند، جهت مثبت وبلاگ را به سوی خود هدایت کند، می‌تواند از آن بیش از همه بهره‌برداری کند و این امری طبیعی است. اگر نکات زیر را مورد مداقه قرار دهیم، بیشتر موضوع را درک می‌کنیم:

·          وبلاگ با نوشتار کتبی بسیار متفاوت است و معمولا متن، سطح متن، دیدگاه و قدرت قلم صاحب وبلاگ در نوشته‌های کتبی‌اش بیش از نوشتارهای مستقیم در وبلاگ است. از این رو، وبلاگر حرفه ای اول متن را مکتوب می‌کند و بعد ان را در وبلاگ منتشر می‌کند.

·          ارتباط حسی نوشتار مکتوب(برروی کاغذ) همواره بیشتر از وبلاگ (وسایت) است؛ بنابر این، نویسنده با قلم و کاغذ ارتباط معنادارتری نسبت به وبلاگ برقرار می‌کند. از این رو، خواننده ی وبلاگ هم کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

·          صاحب وبلاگ، متن وبلاگ خود را همواره چند برابر با دقت بیشتری نسبت به دیگران می‌خواند و می‌فهمد و با آن ارتباط برقرار می کند. دیگران معمولا به طور سطحی از آن می گذرند و معمولا به ارائه نظرات کلی(مانند خوب است جالب است و...) اکتفا می‌کنند.

·          صاحب وبلاگ به دلیل درک عمق نگارش خود، انتظار کامنت‌های مطول و مرتبط دارد، چیزی که کمتر حاصل می‌شود. از این رو، در صورت عدم پردازش شخصیت خود به عنوان یک فرد مستقل و قبول وابستگی به خوانندگان وبلاگ خود، ناخواسته خود را دچار استرس و انتظار می کند.

·          نام هر وبلاگ، بخشی از نیازها، خواسته ها و شخصیت درونی فرد را بیان می‌کند و صاحب وبلاگ با انتخاب نام مورد علاقه‌اش، بخشی از درونیات خود را بیرون می ریزد و این کار باعث تخلیه‌ی روحی – روانی فرد می‌شود. نام وبلاگ در حقیقت مهمترین پیام صاحب وبلاگ است که هر چه متناسب با محتوای وبلاگ باشد، از نظر روحی او را تقویت، و هر چه از محتوای دلخواهش دور باشد، از نظر روحی او را دچار مشکل می‌کند.

·          تضاد شخصیت مجازی با شخصیت حقیقی صاحب وبلاگ، معمولا وجود دارد و دلیل آن عدم استفاده از نام واقعی و معرفی خود با کلمات کلی، ادبی و یا عدد است. تضاد میان آن چه هست و آن چه باید باشد، تلاشی است برای نشان دادن بخشی از واقعیت شخصیت افراد و پر کردن خلائی که در درون و ذات خود از آن رنج می برد. لذا توصیه می‌کنم چنین کسانی، دو وبلاگ داشته باشند. بخشی برای نمود واقعی خود و برخی برای نمود مجازی.

·          محتوای وبلاگ، همواره برون ریخت احساسات و عواطف درونی است که معمولا جای دیگر اجازه ی بروز و ظهور ندارد. مثلا در محیط خانواده ای سخت و متعصب گرفتار شدن، نتیجه اش وبلاگی است که صاحب وبلاگ را با دنیای بیرون و دوستان پیرامونی ربط می دهد تا فریاد فروخفته ای بیرون آید. یا اندیشه ای که جایی برای فوران ندارد، در وبلاگ خوابانیده می‌شود. یا احساسی که همرازی ندارد، در وبلاگ به غم یا خنده می‌پردازد. از ا ین رو، با دقت در رویه‌ی افراد می‌توان به بخشی از شخصیت و چرایی کار آنها واقف شد.

·          رابطه ی وبلاگ و صاحب وبلاگ دو طرفه است و این مهمترین نکته ای است که می‌خواهم در خاتمه به آن اشاره کنم. بعد از مدتی انس و الفتی ناخودآگاه بین وبلاگ و صاحب و بلاگ پیدا می‌شود که از هم اثر گرفته و بر هم اثر می‌گذارند. با توجه به صاحب اراده بودن صاحب وبلاگ، وبلاگر اگر با بازی با وبلاگ خود و با تغییراتی در آن به مرور زمان و به طور پیوسته، می تواند به تکامل شخصیت خود کمک کند . کسانی که می خواهند از وبلاگ به نفع خود استفاده کنند، باید وقت بگذارند و مطالبی را خودشان تولید کنند.

·          اما کسانی هم هستند که مغلوب وبلاگ خود می‌شوند. به جای آن که وبلاگ را در دستان خودداشته باشند، در دستان وبلاگ قرار می‌گیرند و این زمانی است که بعد از مدتی اسم عوض می‌کنند، یا متن های متفاوت و متضاد می‌زنند، مطالبشان روز به روز کوتاه تر می شود و آخرالامر هم به متن های کپی-پیستی روی می‌آورند. اینجا دیگر وبلاگ افسار وبلاگر را به دست می گیرد و صاحب وبلاگ به جای وبلاگ خود سر از کوچه پس کوچه های گوگل و... در می آورد.

·          مواظب خود و وبلاگ خود باشید! از آن به نفع خود بهره برداری کنید و آسیب‌های احتمالی آن در امان بمانید.